beyazlığına kanarken, duyumsuyorum bedenini...
her defasında aldatılma korkusuyla yaşıyor yüreğim...
ne senden kaçabiliyorum ne de yakalanıyorum...
ve anlıyorum...
içinde dolu barındıran,
ama beyaz bir pamuk edasında düşler kurduran bir bulutsun...
anlıyorum ama yeniliyorum...
Kayıt Tarihi : 19.5.2011 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
19.05.2011 Perşembe Saat:00.17 Trabzon Adının anlattığı, canın teni yakmasıydı; bir bulut evet ama aslolan bulutun suyu yağmasıydı...Y.E
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!