Bulut Şiiri - Alper Yıldız

Uyudum; Gökte gördüm kendimi,sabah ışıklarıyla,
Bembeyaz bir buluttum uçuşan,güneş çığlıklarıyla...

Rüya mı bu hayal mi? Sanki garip bir hisse büründüm,
Diyar diyar,farklı toprakların gökyüzünde süründüm...

Herhalde,ruhum sıkıldımı koyu bir renk alıyorum,
Yoksa ben,yağmak içinmi yağmurlarımı salıyorum?

Hüznümmü doluyor ruhuma da,ağırlıktan çöküyor?
Benden düşen her damla,yükümden,kasvetimi söküyor...

Aylarca,kimi topraklar,kış gününün selametinde,
Bende telaş,içim,hafif kar tanesi alametinde...

Şimşekler çakıyor bazen,ışık can evimde keskince,
Yıldırım olur öfkem,muzdarip,düşer yere bezgince...

Yerden bakar çocuk,hayal eder,ben yavaşca akarım,
Şekle sığmam ama gören gözde,hayalleri yakarım...

Uyandım; İçimde kümelenmiş agır bir his bulutu,
Kimi zaman agır,kimi zaman hafif hisler tabutu...