Bulut Şiiri - Dağlar Özügüç

Yağmurundan ayrılmış bulut gibi verimsizim
Ne damlalarım kaldı nede nemim
Bir anda uçtu kurudu buhar oldu
Kirpiklerime sakladığım göz yaşlarım
Dökülemem akamam ağlayamam
Kurudu bütün damarlarım
Bir toz bulutu geçse yanımdan
Ona bile imrenirim bakamam
Sadece adım kaldı bulut
Bir kuvvetli rüzgara muhtacım
Mevsim rüzgarları ile gelebilirsem gelirim
Yeşillikler vadiler çiçekler için bu bir umut
Ama beni ben yapan şeylerden yoksunum
Poyrazla da gelemezsem beni artık unut
Özüm bir damla su imiş gerisi hep umut