Bulut
Benim bulutumdu o
Düşlerini
Koltuğunun altına sıkıştırıp
Bir gece yarısı
Kimselere görünmeden
Yüreğinin izbe dehlizlerine
Kilitlemek yerine
Güneşe kafa tutup
Gün yüzü göstermeyen
Yanmaktı belki muradı
Tutuşup kavrulmak
Ama bir yandan da
Alevinin coşkusunda
Dolu dolu
Şen kahkahalar atabilmek
Öyle ya benim de
İçimin volkanlarını patlatıp
Ağrılar saplanana kadar
Gülmeyeli ne kadar olduğunu
Tarih yapraklarım bulamadı
Hadi gel de şu buluta öykünme
Hani diyorum ki
Biraz zorlasak
Biz de güneşe
kafa tutabilecek yüreği
Kendimizde bulabilir miyiz?...17.8.2016
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!