Buluşurum Şiiri - Mehmet Çoban

Düşü düşlerimde gördüm
Düşünce, düşlerimi düşündüğüm

Kerrat cetveli vardı, bilirsiniz?
Bir türlü muhakemesini kavrayamadığımız
Ezberlenen, ezberletilen, güya mantık üzerine yerleştirilen

Onun için bende bazen mantıksız düşler kurarım
Ezberlediğim insanlık türkülerinden
Derim, şairler boşuna hayaller kurmamışlardır
İdealistler boşuna canlarını verip, kanlarını akıtmamışlardır
Hayatlarını insanlık için sunanlar boşuna çabalamamışlardır.

Sonra uyandırırlar beni düşlerimden
Çıkarların merdivenlerini gösterirler
Her basamağında bal vardır çıkarların

İkilem, düşlerimin, kaygılarımın
Başına altından bir taç olur
Bir o yana, bir bu yana kıvrılırım
Tüm yılanları kıskandırırcasına

Fildişi kuleleri yıkmaya yemin ederim
Bilirim, yeminim yarın unutulacaktır
Hayatımın acımasız dişleri arasında kıvranırken

Gülerim kendime, gerçek gülüşlerden öte
Sanki gerçek gülmelerin provasını yaparcasına
Sorarım kendime gülme provaları bitecek mi diye

Çıkara, çıkarlıca gülenler, “ham hayal der” düşlerime
Olsun derim, ham hayal de olsa insanca düşler kurarım

Çokları unutsa da insanlığı, insanlığını
Bilirim, hatırlayanlar vardır insanı, insanlığını
Ve ben onlarla birlikte düşler kurarım
Çıkarcılar kahkahalar yükseltirken hayallerime
İnanırım ben düşlerime gerçeklerim diye
Buluşurum düşlerimde, düş kuranların gerçekleriyle

15.08.2008 - İzmir