Ayrılıklarla yoğruldum ben ve büyüdüm…
Şimdilerde ise en ufak hüzün parçaları ağır geliyor
Yüreğimin semerine vurulmuş
Taşınamaz ağırlığı acıtır oldu
O nedenle hiddetle çıkıp gitme şu kapıdan
Kırılmışlığın şimşeklerini çakıp üzerime
Sağanak bulutlarını taşır gözlerim
Her bir ayrılık bir çentik atsa da
Yüreğimin nasırlaşmış duvarlarına
Dimdik durmamı engelleyemedi
Yokluğunun karşısında
Çıkmaz sokak olsa da
Parçalanmışlıkların diğer adı
Varlığın gülüm
Gülümsemeye aç kalmış yağmurların ardından doğan
Yedi rengiyle gökkuşağı olmalı
Gidişlere öyle alışmış ki
Hep havada asılı kalmış ellerim
Bu sefer gidişine değil açık duran kollarım
El sallamak için de değil
Gelişindeki güzelliğinde kanatlanır
Koynumda yaralı kalan mendil
Hüzün parçacıklarını savururken
Yarım kalmış ezgilere inat
Gülümsemeler çoğaltıyorum bugünlerde
Toy bir atın üzerinde umutlarım şahlanmış coşarken
Şuracığımda türküm ve sen
Ayaza kapanmış kapımız güneşli günlere gebe
Yeni çiçeğe durmuş evimizde buluşmak üzere
Kayıt Tarihi : 28.11.2006 11:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
El sallamak için de değil
Gelişindeki güzelliğinde kanatlanır
Güzel şiirinizin en keyf aldığım mısralarıydı yukardakiler.
Bu ne coşkun sevgi ki, hiddetle çıkıp giden sevgilinin ardından kızıp küsmek de varken, döneceği ana kucak açtırıp bekletebiliyor. Kutluyorum sizi. Yüreğiniz, sabır diletmeyen sevgilerle dolup taşsın.
TÜM YORUMLAR (8)