Buluşma Kararı Şiiri - Duygu Hacıosmanoğlu

Daha önce de bu duyguyu yaşadım desem yalan olur.
heyecankelimesi bunu ifade etmekte yetersiz kalır.
Önceden hazırladığım kıyafetlerimi başucuma koyup,
çocuksu bir sevinçle yatağıma uzandığımda, yelkovan akrebi yakalamak üzereydi.
Bu çocuksu sevincime yetişkin bir endişe karıştığını da söylemem yerinde olur.

Daha sabaha çok var ve sabahtan sonra bir kaç saat daha beklemem gerekecek.
Bu bekleyişimde hangi sorular çözülecek zihnimde, hangileri eklenecek.
Neler başlayacak. Neler bitecek.
Neler değişecek bilmiyorum.

Düşüncelerimle çizdiğim resmini, detaylandırmaya çalışıyorum.
Bu konuda pek başarılı olduğum söylenemez.
Yayılan düşüncelerimi bir noktada toplamayı beceremiyorum çünkü.

Güvercinlerin huzur veren sabah şarkılarıyla uyandığımda,
aralık bıraktığım pencereden giren taze hava eski havayı kovalamış,
Tatlı tatlı dokunuyordu yüzüme.

Balkonda günün doğuşuna eşlik ederken sokak lambaları sönmemişti henüz.
Bu keyfi hiç bir şeye değişmem.
Dakikalarca kıpırdamadan durdum.

Uyuyakalmadan öce bir endişeden bahsetmiştim
ve bunun kafanızda bir soru işareti olarak kalmasını istemem.
Uzaklığın aşkı koruduğuna inanırım her zaman. Koruduğuna ve beslediğine.
Uzaklık ortadan kalkınca aşkın da ortadan kalkma olasılığı bu endişemin nedeni.
Birçoğunuza saçma gelebilir bu inancım. Birçoğunuzun da bana katıldığına eminim.

Karar vermem çok kolay olmadı ve bunu denemek zorunda olduğumu biliyorum.
Bir şeyleri yapmak zorunda olur insan çoğu zaman, bu zorunluluklardan biri bu.
Zamanlama konusunda isabetli mi davrandım? Şüpheliyim.

Çayımı yudumlarken çocuksu sevincim dün akşamda kalmış,
Endişem ruhumu tamamen sarmış, yüreğime saplamıştı keskin uçlu oklarını.
Aşkımı uzaklığın koruyucu kollarından söküp alarak
Hata mı yapıyordum?
Bir tür bencillik miydi bu?
Eli kulağında mıydı sonu aşkımın?

İtiraf etmeliyim,
Buluşma kararını aldığım için kendime çok kızgınım.