Buluşma Şiiri - Serhat Fidan

Elbet bizde bir gün sevinicez
Bu tarumar hayatta
Yoksa Ab-ı hayatın suyunu mu içicez
nasıl ayağa kalkıcaz
Bilen var mı

Yalanlar dolanlar bırakılmalar
İkiyüzlüler iflah olmazlar
Bu hangi çığlık
Bu hangi dert
Hangi sıkıntı
Umut yeşerebilir mi düşüncelerde
Ölümlü düşünceler yarına nasıl kalacak
Ey bir lokma uğruna aç kalmaktan korkanlar
Korkutanlar kim kimler
Oysaki bizler rızka kefil olana güvene miyoruz
Ürperiyor bedenimiz
Her zamanki gibi tekrar kaybediyoruz

Bulutlar denizler hangi acı karışmış onlara
Urlar ölümlere neden ise
Kaderler neden var öyleyse
Oysaki ölüm baki hastalık sebep idi

Gözünü açamayan bir kedi yavrusu misali
Bizde hayata gör ve aciz gelmemişmiydik
Bir acınmaya ihtiyaç
Küçük ellerimiz gökyüzüne haykırıştır belkide

Ölümler yağarken kızıl kumlara
İnatlar ve inanmışlardır
Bizi zafere sürükleyen
İnanmışlar ile inançsızlar arasındaydı
Yani Ölümlüler ile ölümsüzler arasındaydı savaşımız
Kıyama durduk ellerimizi açtık
Vardan yok
Yoktan var edenden istek
Var ve yokun ötesinde buluşucaz elbet