Elinde bir buket bekleyip durdu
Söz verdi sözünde durmadı haspa
Kalbine heyecan kurşunu vurdu
Gelirim deyip de gelmedi yosma.
Gözleri uzakta aşkın aradı
Bir sağa bir sola sokak taradı
Soramadım neydi bu gencin adı...
Gönlüne sevdayı sermedi haspa.
Oflayıp puflayıp saate baktı
Etrafa utangaç bakışlar attı
Yerdeki taşlara tekmeyi çaktı
Ruhuna bir mana vermedi yosma.
Madem gelmeyecek neden söz verdi
Bu mutlu günümde benliği gerdi
Hani sevdasıydım aşkımsın derdi
İçime serin su serpmedi haspa.
Dakika uzadı yıla büründü
Gururu nerdeyse yere süründü
Sanki uzaklarda yar mı göründü?
Ümide bir zincir vurmadı yosma.
Telefon kulakta! Belli..! Açmadı
Az daha bekledi, desin..! Kaçmadı
Hüzünlü yüreğe sevinç saçmadı
Mutluluğa bir düş kurmadı haspa.
Vazgeçti bükerek boynunu yere
Hışımla buketi attı çöplere
Başından dumanlar çıktı göklere
Bekledi gelmedi, sarmadı yosma.
02.11.2015/Kahramanmaraş.
Kemal BölükbaşıKayıt Tarihi : 2.11.2015 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elinde bir demet çiçekle kent meydanında saatlerce bekleyen adını bilmediğim gence ithafen...
TÜM YORUMLAR (25)