Buluşma Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Evet,
Boynu kıldan ince
İki yalanın gerçeğiyiz aslında
Yaşadığımız gökkuşağı
Duru yağmurlardan sonra güneşe doğan
Düşlerimizin ülkesi
Yeminimiz bekleyiş üzerine
Sırlarımızla ibadet ederiz aşka
Ve tanrı huzurunda sadece sevdalıyız biz.

Şimdi karanlıkların tanıklığında
Usulca okşanıyor gece.
Kaçamak bakışlarım
Namluya sürülen ilk rüyayı ezberleyip
Hayra yoruyor sessizce
Önce suya
Sonra gözlerine bakarak dudaklarına anlatıyorum
Yaralı bir kuşu kollarcasına
Basıyorum göğsüme hüzünlerini
Kurak bozkırların tutuşan susmalarında
Yanıyor sürgünlüğümüz.

İsyanlarımın kırık heceleriyle
İçten içe dokunuyorum kendime
Nefsimin daracık sokaklarında
Davetsiz bir rüzgarı ağırlıyorum
Çıplak ve günahsız umutlar için
Bahardan çaldıklarımla
Kağıttan hayaller yapıyorum
Gözlerime çiy düştüğünde
En sevdiğim hayalimi yitirmekten korkarak
Yüzümü bitmemiş şiirlerimin hüznüne çevirip
Hasretimle vuruluyorum.

Adına gizlendiğim
Gündoğumlarıyla gel bana
Parmak uçlarına sığmayan şefkatinle
Gece yarılarımı çöz
Ay ışığının büyüsü bozulmadan
Güneşi doğur üzerimize
Üryan rüyalar bizimle uyansın
Dalından koparalım sabahları birlikte.

İşte,
Bir masal böyle düşer gönüle
Ve bir masal böyle sürer gider
Yoluna serpilen sevişmelerle
Ve yine böyle döl verir
Okudukça bitmeyen
Uzun bir mektubun uslanmaz sözlerinde…

Ey sevdamın isyankar alfabesi
İmgelerim sana sığındığında anlat bana
Neden
Alev alev gözlerini gördüğümde
Dudağımda ay heceler
Yıldız yıldız açar kelimelerim
Neden
Üç noktadan sonra dilim tutulur
Yüreğime sığdıramam seni?