Buluşamamak Şiiri - Cenk Ulupınar

Su toprağa,
toprak da suya hasret.
Her zaman pusuda bekler,
içini doldurmayı öylece,
acıdan da acı bir rutubet.
Su toprağa,
toprak da suya hasret...

Ziyana beş kala,
bir hevesle uyanır bazen düşler.
Çekip ipini kahrolası gidişler,
adını siyah bir kurşuna dizer...
Kurşun da acıtır elbet.
Su toprağa,
toprak da suya hasret.

Umut kazar toprağı derinlere,
aşk uzanır suyundan içer.
Ne de hoş başlarken serçeler güne
neden tükenir çiçeklerde fer.
Nedir bu bilinmez illet.
Su toprağa,
toprak da suya hasret...

Su toprağa,
Toprak da suya hasret...
Her zaman pusuda bekler,
içini doldurmayı öylece,
acıdan da acı bir rutubet....
Su toprağa,
Toprak da suya hasret...