Bulursun Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Katılırsan bu aha, kul olursun dergaha,
Bedenin dengelenir, tam istikrar bulursun.

Uzanırsın karlara, hem çıplak ayaklarla,
Buz gibi karakışta taze bahar bulursun.

Asla yalnız kalmazsın kumlarında çöllerin,
Seni de kabullenen birkaç katar bulursun.

Zindanın aydınlanır, karanlığın nurlanır,
Dört duvar arasında binbir civar bulursun.

Yeşillikler içinde, en güzel bir biçimde
Perdelere uzanan bir şahdamar bulursun.

Yürümeğe hacet yok, aramaya hüccet yok,
Var olduğun her yerde bir Kandehar bulursun.

Şahlandırır atları, yere serer putları,
Ruhuna huzur veren nice şiar bulursun.

Yıkarak her bendini, kaybederek kendini,
Yerlerde otururken gökte tayyar bulursun.

Üstadına danışır, dervişlere karışır
Cümle cihan önünde has itibat bulursun.

Tutulur ellerinde, çekilir bileğinden,
Yüreğinin içinde çok yadigar bulursun.

Danış Barlıoğlu 'na, sor da öğretsin sana,
Kulağa küpe için ne kehribar bulursun.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 267-268/412)