Bulursan Getir Şiiri - Nuriye Akyol

Zoraki yanımda kalsın istemem
Benimle ateşe dalanı getir.
Yalandan yüzüme gülsün istemem
Bulursan dost için öleni getir.

Var iken, gönülden istemeyerek
Veren dostlar benim neyime gerek
Oturup yanıma "gardaş" diyerek
Kuru ekmeğini böleni getir.

Ayağım altını kazanı değil
Ortamı, düzeni bozanı değil
Sonradan görüp de azanı değil
Kaderine razı geleni getir.

Bilirim, kusursuz dost olmaz elbet
Lâkin, huzuruma olmasın derbent
Benim aradığım candan muhabbet
Allah için kiymet bileni getir.

Menfaat, maddiyat deyip durmasın
Saatini dünya için kurmasın
Her sözüme neden? diye sormasın
Aklından şüpheyi sileni getir.

Ufak şeyler için yüz çevirmesin
Arkamdan konuşup, çam devirmesin
Hatamı, suçumu mübâh görmesin
Doğrulukta rehber olanı getir.

Kalbi mûnis olsun, kendi vakarlı
Kime sorsam, desin: Namuslu, arlı
Bırakmasın, tek bir kalbi hasarlı
Şefkatiyle gönül çeleni getir.

Bir yâren isterim, özü sözü bir
Ruhunda, kalbinde olmasın kibir
Yukardan bakarak görmesin hâkir
Benimle ağlayıp, güleni getir.

Nûrfânî'm kalemin keskindir senin
Yaralı yüreğin suskundur senin
Dost bildiğin herkes miskindir senin
Hak için dağları deleni getir.

30/4/2025