Bulunmaz Şiiri - Ahmet Naz

Dotunla düşmanın sanki melektir
Herkes bir güvercin yılan bulunmaz
Sanma yakılan her ağıt gerçektir
Sanma yas yerinde yalan bulunmaz...

Sözlerim yalansa çekinme söyle
Gerçek bu,dünyanın kuralı böyle
Başını duvara dayayıp şöyle
Maziyi düşünüp dalan bulunmaz...

Elbetteki anmaz küsen darılan
Ama seni seven sana vurulan
Yani her an seni öpen sarılan
Yar diye koynuna alan,bulunmaz..

Ne yazıkki böyle bu zalim hayat
Sevgi dibe çökmüş kalleşlik kat kat
Dudaklar hafiften kıpırdar fakat
Gönülden bir dua salan bulunmaz...

Bir sessiz sinema başlar şehirde
Akibet ölümdür yani son perde
Belki anan baban gelir giderde
Bir emmin bir dayın Halan bulunmaz...

Feryatla figanla avutulursun
Kürek ninnisiyle uyutulursun
Birkaç zaman sonra unutulursun
Herkes gider senle kalan bulunmaz....

Güneş terten doğar ters uçar kuşlar
Kaybetme hüznüyle çatılır kaşlar
Gönüller dağlanır süzülür yaşlar
İlk günler böyledir gülen bulunmaz.

Herzaman hatırda kalırsın sanma
Gerçeği anlasan düşersin gama
Başlarda bir de bin gelirler ama
Sonlarda bin de bir gelen bulunmaz...

Diktirsen meydana altın büstünü
Bakmazlar bendene bu can küstümü
Bir toprak iki ot örter üstünü
Yerini yurdunu bilen bulunmaz...

İlk günler modadır o geldi sanmak
Sonradan maziye karışır yanmak
Hele şöyle dursun ismini anmak
Resminin tozunu silen bulunmaz.....