Bilirim bazen yürüdüğün
Yolu, körfezin yukarılarında;
Bir rüzgârdır o uzak denizden
Saçının rayihasını estirip getiren bana.
Ya da bu bahçedeki esinti
Düşleyen gölgelerini çimende canlandırmak için
Dokunduğunda ağaçlarıma,
Geçip gidişini görürüm senin.
Korunmuş yataklarda, her gülün yüreği
Sakin uyur bu gece. Tedbirli yüreğin
Onlar kadar kapalıdır; nasıl güvenle biçimlerlerse salınımı,
Toynakların vuruşu da öyle çiğner caddeye düşmüş gülleri.
Dönme asla geri
Yabanıl bir yağmurla kör bu gözlere
Gözlerinle; yıldızlardı onlar benim için. –
Yıldızların görmemesi gereken bazı şeyler de vardır.
Fakat çağır, çağır beni, ve ağzımın üstüne
İsa yaralı ellerini koyup
Sakince dursa da, cevaplamak zorundayım. Yani
Geleceğim – Gelmeme izin verecek O!
Charlotte Mew (1869 – 1928, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 8.11.2009 21:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Absence by Charlotte Mew Sometimes I know the way You walk, up over the bay; It is a wind from that far sea That blows the fragrance of your hair to me. Or in this garden when the breeze Touches my trees To stir their dreaming shadows on the grass I see you pass. In sheltered beds, the heart of every rose Serenely sleeps to-night. As shut as those Your guarded heart; as safe as they form the beat, beat Of hooves that tread dropped roses in the street. Turn never again On these eyes blind with a wild rain Your eyes; they were stars to me. – There are things stars may not see. But call, call, and though Christ stands Still with scarred hands Over my mouth, I must answer. So I will come – He shall let me go!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!