çareyi nerede aramak lazım?
derde çok yakınken mi,
yoksa devayı bulmuşken mi?
hayır hayır
hayırların son bulduğu yerde bulunmam lazım.
katı taş duvarlar arasında
nasıl da enkaz yığınına dönüşüyor insan.
ne bu yıkıcı düzen,
bu tabaka
eksikliğini bütününde bulmaya çalıştığım vicdan,
sanırım bana bir nefes borçluydu.
düşün,
sana kendi toprağında bir avuç toprak yoktu.
yaşam zor geliyor artık
devamı gelmeyen cümlelerin kalabalıklığı gibi çok
fakat seni anlamayacak kadar yalnız.
hayat,
satırları noktalamak kadar basit olmalıydı,
ya da bu düzenin bana bir nefes borcu vardı.
çok arzuladım bazı geceler,
"al canımı tanrım!
yoruldum."
hayat sana güzellikler bahşedecek, dedi
hepsi elimin altında toprak oldu tanrım
çiçeklerini gözyaşlarımla suladım.
yaşamı güzelleştirecek anılarım varsa bile
yok oluyor
tek tek beyaz perdemde.
ki gölgesi bile aydınlık
koskoca sisler bulvarıydı tanrım.
işte bende perdenin ardında
bütününde kopmuş kırık dalım
yine gün yüzü görmeden elbet bir gün toprak olacağım.
Kayıt Tarihi : 25.5.2023 15:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uzaklardan
