=OL; emrinle başlamış,Bing Bang bahane dedik,
Var ettin her varlığı,bizler esbabtan bildik,(haşa)
Yok büyük patlamaymış,yok efendim tekâmül,
Bu asırda insanlık,nasıl bu kadar akill.
Minnacık beyinlere,yüklüyorlar dağları,
Sanki filim şeridi,sarıyorlar çağları.
Tam buldum çığlığını, atacağı sırada,
Hak ile aklımızın evrim dağı arada.
Bu Dünya sınav yeri,elbet bilen kazanır,
Kendisi yaratık ken,o kendini ne sanır?
Çekermi O sıkleti,bu akıl terazisi?
Geri baksak görünür,aklımızın mazisi,
Nasıl olur biz o'na bu denli güveniriz?
Yoktan var olma yükün,aklımıza vereriz.
O kendini bilmekten,ne denli aciz ise?
Elbet o'nu da bilmek,kapılır yanlış hisse.
Kendin Nur'a kaptıran,pervane'nin misali,
Atar kendini od'a ateş olmaktır hali.
Suçu boşa yükleme,başkasının sırtına,
Yanlış bilgi getirme,bilginç'lik hatırına.
OL emriyle başlayan,bu kâinat tarihi,
Ne varsa bizim için,batıni ve zahiri.
Ömer Çetinkaya sen,kendimizi bilelim,
HAK'kın emrine muti,birer insan olalım...
06.06.2006
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 10.6.2006 11:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)