Ben artık aynı duvarlara çarpıp aynı zemine aynı şekilde farklı ümitlerle düşmek istemiyorum.
Aynı koridorda volta atıp aynı adımlarla farklı yollara susamak istemiyorum.
Dört duvarın her birini gözlerimle kazıyarak pencere açmaya çalışmak,
prangalarıma özgürlük ninnileri söylemek istemiyorum.
Kendime, düne, dünyaya karşı attığım havluyu yerden almak,
onu beyaza boyayıp yenilerle barış adına sallamak istiyorum.
Ben bu yanık kokusundan,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta