Bulmaca Şiiri - Tuğrul Pekel

Gece saçlarından almıştı,
zifiri karanlığı.
Saçlarını sevdim yol, yol.
Gök dantel, dantel,
işlemişti gözlerine,
masmavi rengini.
Bakışlarını sevdim şehla, şehla.

Güneş teninle oynaşırken,
sabah vakti.
Zaman mı avuçlarımın içindeydi.
Yoksa ben mi kaybolmuştum,
zamanın bir vaktinde.
Seninle geçen zamanı sevdim,
yudum, yudum içerken.

Hiç bir keresinde,
seni seviyorum demedin.
Sessiz bir çığlıktı boğazımdan,
kopup gelen ve,
nedensiz çekip gidişin.

Anladım ki aşk bir bulmacaymış,
çözmesini bilemeyenler için.

(Öyle bir yumak olmuşsun ki çözülecek gibi,
değilsin bir tanem. 03-08-2005-Çarşamba)