Bules Şiiri - Raşit Evşen

BULES
Neyleyim sarayı,neyleyim köşkü
İçinde bir yastık,birde döşek olmayınca.
Doymuşum,doymamışım fark etmez aç yatarım,
Dürümümde acı biber,çökelek olmayınca.
Elimden tutup gezdirdiler beni
Burası Bules,akanda Hephep deresi.
Sormaya gerek kalmadı,görünce anladım
Bules zindan,çevresinde alevler,Hephep ten de akıyordu irinle kan.
Hephep deresi uçsuz bucaksız konak
Sıcaktan bunalmışlar,sarkıtmışlar dillerini.
Kanlı irin döküyorlardı kafadan aşağı,
İçemiyorum diyenler atılıyordu Bulesten içeri.
Baktım simaları hiç yabancı değil
Ama hiç birinin bilmiyordum adlarını.
Suçları neymiş deyince ,aldım cevabımı
Dediler,yediklerini zorla almışlar ellerinden.
Şadırvanlar püskürüp durur,yanına kurulmuş salıncaklar,hamaklar
Sürahiler doldurulmuş,kevserden bal şerbeti.
Dedim;sakiler çok güzel,dediler Nuridir adları
Adn şehri burası,dere de Kevser,buradan içersin ballı şerbeti.
Aç mı yattım bilmiyorum,uyandım kalktım
Sundular huriler ballı şerbeti.
Olmak istermiyim kan ,irin akan hephep kenarında
Zalimlerin,zorbaların içinde olduğu bules zindanında?
Girmekle kalınmıyor bulesten içeri
İçerdekilerin kevserden duyuluyor sesleri.
Avazı çıktığı kadar bağırıyor kapıdaki zebani
Kapıda beklemesinler tinninlerde girsin içeri.
Ne gezinti ama!Siz ne dersiniz?
Kevser vadisinde mi,hephep deresinde mi oturmak istersiniz?
Tanıdık birisi sorsa piknik için
Kevsere mi hephepe mi gitmesini istersiniz?