Bülent Yücetürk Şiirleri - Şair Bülent Y ...

Senle her mevsim aynı
Baharda bir hazanda
Bil ki sana bu sevdayı
Okuyan da bir yazan da

Denizdeki tuzlu suyum

Her çiçekte ayrı koku
Gül bir başka kokar
Leylak bir başka
Ama senin kokun bambaşka

Her havadan soludum ben

Bilir misin?

Sen tutuştur ben yanarım
Karıştırma kor alevim
Ne külü olur ne de gölgesi
Sen ateşi bilir misin?

Karanlığı sevdiğim kadar Ay’ı da sevdim
Vuslatı herkes sever hasreti de sevdim
Belki yaşamak güzel ama ölümü de sevdim
Ama senin kadar kimseyi sevmedim
Bırakma ellere sen sev beni

Bir camın arkasındasın dokunamam desem kırılırsın
Dünyanın öbür ucundasın ulaşamam desem darılırsın
Yoruldum artık olmadı vuslat uzun desem alınırsın
İşte o zaman gelip de sevdim deme bana

Koşarım yine peşinden ben nefesim yetene kadar

Hani sessizden yağardı ya muson
Her ağladığında derdim ben de bu son
Hatırla ne zaman güldüğümü en son
Ama üzülme her şey eskisi gibi

Yıldız kaydı bu gece dilek tutmadım

Esme rüzgar
Yüreğim yanıyor zaten
Esme rüzgar
Sönecek belki de içimdeki kor
Kokusu gelmiyor artık yarin
Sesi çınlamıyor kulaklarımda

Güneşte gözlerine baktım donmuştu
Rüyamda saçlarına kuşlar konmuştu
Mevsim sonbaharı geçmiş soğumuştu
Güneşte hayallerim eridi gelmedin

Yoruldu kalemim artık yazmıyor yazı

Ruhum hayalinde yüzerken susadı bedenim
İçilmezsin deniz suyum içilmez
Deniz tuzlu olmasaydı keşke
Yüzerim hala içinde haberin yok
Su içinde serap gördüren sevdiğim
Boğulurum içinde haberin yok

İncidi…

Açık unuttum o gün gönül kapımı
Girdin habersiz koydun nefessiz
Sen gittin yerin kaldı içimde
İçimdeki boşluk incidi