Ben karanlıkta oturmayı severim
Köşeme çekilir de
Başımı alırım ellerime
Karanlıkta gözyaşlarım görülmez
Silen bulunmaz
Burnunu çekerim,
Kara gözleri ,simsiyah yüzleri vardı
Bir yumruk olup yarıyorlardı karanlığı
Bembeyaz dişleri parlıyordu
Işıktan kamaşan gözleriyle bakıyorlardı yarınlara
Gökyüzü masmaviydi
Martılar uçuyordu bembeyaz kanatlarıyla
Yağmur yağıyordu
Parıldayan ışıkların arasında
En parlak ışıktın sen.
Gözlerin parlıyordu,
Yağmur taneleri
Boynunda kolye olmuş
Kadın vardır özgür
Gökyüzü gibi
Kadın vardır ezik
Sürülmemiş toprak gibi
Kadın vardır süslü
Park ve bahçeler gibi
Gözler anlatıyor yalnızlığı
Dudaklar dile getiriyor
Kulaklar duyuyor
Saçlar dalgalanıyor
Gamzeler kıvrımlaşıyor
Yürek çırpınıyor
Ben Aralık ayını severim
Sıcak yatağımı kucaklar
Soğuk yanımı ısıtırım
Ben sıcağı yatağından kovar
Sımsıcağı çağırırım
Korkarım soğuktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!