Hayata tutunmaya yoktu dirayeti
Bir umut parçasına bağlı şimdi kaderi
Ona da hükmedemedi
Ne gözyaşları çare oldu çaresizliğine
Ne sessiz çığlıkları duyuldu, kimsesizdi
Bir divan üstü masalları yüzümde gülümseme
Başım dizinde
Bir omuza dayanan baş
Bin hüznü getirir gözden akan yaş
Siler nasırlı elleri
Umut olur
Uzak mı huzur bu kadar?
Ya mutluluk... birlikte mi kaçtılar?
Sırtımda koca bir kambur
Geriye kalan gam yükü ağır
Ondan mı bu kahır?
Korkuyorum seni kaybetmekten yanına gelemiyorum
Korkuyorum seni hapsetmekten kalbimi açamıyorum
Saklıyorum her şeyi gizlemek inan çok zor
Beni, gözlerinde eriyen gözlerim ele veriyor..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!