İstersen nefret,
İstersen hasret olurum gözlerinde.
Nefreti ve aşkı senin için saklıyorum
Yüreğimin derinliklerinde.
Yeter,
Yalnızdım kaldırımların kenarında.
Elimde sigara
Üzerimde senden kalan paltoyla.
Yalnızdım dedim ama
Yıldızlar benimleydi
İçi yalanla dolu
Nefes almak için
Ağzımı açtığımda içime sen dolacaksın
Evet sen...
Ama bu sefer sevginle değil
İçimde büyüyen acının
Damlaları olarak akacaksın yüreğime
Yeniden
Yine
Seninle doğdum
Ne olur bırakma ellerimi.
Bu sefer,
Yaşamaya dair bir umudum var.
Bir çığlık kopuveri yüreğimden
Ortalık sis her yer yıkık virane
Dönüğ dolaşıp çıkmaza dönüyor yolum
Şimşekler çakıyor dört bir yanıma
Gözlerimi kapıyorum korkuyla
Umutsuzluğa gizleniyorum
Susmayı öğrenemedim
Başaramadım bir türlü
Sessizliği sevmedim çünkü
Sevmeye de gücüm yok artık
Sevilmedim zaten onca zamandır
Şimdi durup dururken
Hüzün
Hiç tanımadığın diğer yüzüm
Şimdi tüm yüzsüzlüğümle
Sana tekrar tekrar sesleniyorum
Seni seviyorum
Ağlama sakın
Sonu olmayan bir yoldayım
Yola nasıl girdim
Nerde başlıyor hatırlamıyorum
Tek hatırladığım
Başlarken iki kişiydik
Macera aramayan
Zordur tek başına yokuşu çıkmak
En başta cezbetsede
Heybeti zirvenin
Bir yerde takılı verirsin amaçlara
Nasıl başladığına takarsın
Başlarken yanında olanları anarsın
Nedense mıknatıs gibiyiz.
Eskisi gibi bizi birbirimize çeken güç yok...
Zıt kutuplarda yaşıyoruz.
Gündüzle gece gibiyiz,
Ayrılmıyoruz ama kavuşamıyoruz da.
Biz aslında tek bedeniz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!