Bülent Böceci Şiirleri - Şair Bülent Böceci

Azizim…
Aziz diyorum size
Ey’li başlayan dizeler yazanlar
Şairler, hepiniz azizsiniz diyorum sizlere!
Şiir dininde gönlümüzü bağlıyoruz
Her şiir bir terbiye veriyor gönle

İnsan bir kalbi sevebilirdi,
Bir insan.

Dönemsel yalnızlık sanrıları içinde
Göğsümde kaynağı belli bir ağrı,
Nedenini bilemeden ölüp gideceğim,

Öyle dışlıyorsunuz ki insanı,
Öyle farkında olmadan
Fark ettirmeden
Fark ettirmemeye çalışarak
Ama öylesine soğuk ve sert çelik gibi
Dışlıyorsunuz, dışlanıyorsunuz.

Garipliklerin çoğunluğu aldığı bir semtte
Sıradanlıklar garip gelmeye başladı kedilere.
Öylesine alışılmış…
Vahşi yaşamama serüveni isimli kitaplar basılmış.
Üstelik çok satanların en başını çekmişti
Okumaya gerek olmamasına rağmen.

Çayımın son yudumunu alıp
Sandalyemde geriye doğru esneyerek
Belimdeki saplantılarımı kıtlattım.
Şimdi yağ kar, hazır hislerim
Kefenini giymeye, az önceki yağmur
Yıkadı zaten pıt pıtlarını…

Saat beş miymiş?
Dokuz geçiyordu.
Yılın sekizincisi, günüdür her halde artık
Oturdum, oturuyordum
Oturmuştum.
Niye bitsindi bu gün?

Oysa yetiyordu bana,
Çay koymak büyükçe bir bardağa.
Yakmak sigaramı,
Kapatmak gözlerimi karanlıkta.

Oysa yetiyordu bana,

Umut etmek geride kaldı
Sanmayın, bitti.
Çekilirken deniz kabardı dalga
Unutmadım hatırlarını,
Dün sevdim bu gün de ümit ettim.
Gelmemen için dizildi engeller dört bir yana

Sevemem.
Sevemem ve anlatamam şiirlerde.
Gün rengini güneşin batışı sandım-dı
Ta ki resmin karşımda sabahlayıncaya dek.
Sevemezdim.
Hilal kaşların mı bayraktaydı ey yar?

Yazları deniz kenarlarında
Ayaklarım toprağın altında
Uzanıp geceleyin
Yıldızlara bakamıyorum
Bir rüzgar eser denizden
İçim ürperir.