Bülent Atlı Şiirleri - Şair Bülent Atlı

İnsan,
yapraklarına dokunur mu,
bir ağacın ya da kitabın..
o değdi diye…..
ve insan her gidişte
aynı yollardan,

Dalgalarla boğuşuyorum
sen olmadan üşüyorum
elimi tutmasan düşüyorum
umudumdun

Denizlerce gülümsüyorsun

sağından solundan insanlar geçiyor
bir çoğu tuzu kuru
ve şekeri ıslak insanlar
tafra keseninden keseli sıçanına,
sümüklü böceklere kadar..
birbirne makarna markasıyla benzeyen

sen bir işgalci güzel
ben düşürdüğün şehir
tahta atına gerek yok artık
kalbin o düşürdüğün şehirde kaldı
bizi yine düşürme
zaptet ama düşürme

Söz sensin, Müzik ben
bir şarkıyız ikimiz
Soru sensin, Cevap da ben
Gerisi içimizde,
İçimizdeki melekte ve şeytanda
Sorular varsa

seni dün
rüyamda gördüm
aslında bir önceki gün görmüştüm
ama koca bir 'dün' ü aldın benden
o yüzden öyle söyledim
hadi 'dün dündür' diyelim

yüreği mavidir gökyüzünün
içimde yüzlerce sen resmi
resmen, resmiyet dışı resimler
en az elli çeşit gülüşün vardı senin,
birini bile unutmuyorum,
resmediyor içime o mavi yüreği

Bu bir fındık fıkrası..
Dostu sadece fıstık olmayan bir fındığın,
içi yalnız sen,
Dışı da ben..
Hayat verdiğin,
Ve yarısını sende bıraktığım fındık içinin

Ben hep beraberliğe oynadım seninle,
sen ise 1-0 ın üzerine yattın durdun,
bir frikik bile vermedin,
bize yine kaybetmek düştü hocam..

Normal süresinde bitti herşey,

Söylemezdim bunca söz
Ne ömür, ne kimseye dair
Söyletende,
Yazdırandadır maharet,
Sahiplenen sen olduktan sonra
Senin olsun,