Rüzgar var mı orada, saçlarını savuruyorlar mı
Duman duman mı dağlar; sen, ben gibi efkarlı mı
Bulut bulut mu gökyüzü, güzel gözlerin ağlamaklı mı
Senin de yüreğinde fırtınalar kopuyor mu
Kapattım gözlerimi gözlerinde
Yıllar geçiyor
Bazen fırtınalı
Etimi kemiğinden ayıracak kadar güçlü
Tutunduğum dalları kırıyor
Yıllar geçiyor
Durgun ve derin akan bir nehir gibi
Senli geçen günleri sensizliğe teslim edip
Esir düşmekte vardı bu yalan dünyada
O günlere ait kelimelerin hepsi zindanda
Onlarda ben gibi çürüdüler
Kanlı gözlerimden sana artık yaş ta akmıyor
Ömür tükendi bende tükendim
Allah yoksa eğer, nedir varolan
Varlar yok oluyor,
yoklar var oluyor,
Karanlık aydınlanıyor
Aydınlıklar kararıyor
var olan herşey uzaklaşırken birbirinden
Gitme vakti geldi, yolculuk var yine,
Esti rüzgar, sert ikliminde yalnızlığın
Usulca, sessiz sessiz, sensizliğine
Uzandı yollar, hiç bitmeyecek mi ne
Benim aşkımsın gördüğüm serabımsın
Öyle bir esip geçtin ki başımdan,
Dağıttı rüzgarın umut bulutlarımı,
Geceden bir duman hasretin,
Bir yıldırım olur sözlerin,
Ansızın aklıma düşersin,
Nefes alamam, tutamam gözyaşlarımı.
Yokluğun çalsın kapımı
Sen gel
O gitsin
Sen yokken büyüttüğüm çiçek var
Duvarın kenarında
İyi Bak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!