Bülent Anamur Şiirleri - Şair Bülent Anamur

Hayat ne güzel bu dünyada! ...
Çiçeklerin, meyvelerin dalında olması
Mevsimlerin masal gibi akıp gitmesi,
Kırda uçuşan kelebeklerin, vızıldayan arıların daldan dala konması ne güzel…

Ama bir de savaşlar olmasa,

Zamanın akarsularla yarışır gibi hızlı aktığını bilmiyordum,
Bildiğimse, zamanın akıp giderken bizleri de sürüklediğiydi…
Çocuktum ilk günlerde; çevreyi daha yeni yeni tanırken
Ailem, oyun arkadaşlarım, çevremdeki insanlar…
Birçoğu beni yalnızlığa itti farkında olmadan…

Bir gün gelirsem bu dünyaya; es gececem dikenini gülünü,
Bir gün dönersem bu tarafa; bakmayacam güzeline keline,
Bir gün inersem bu cihana; yürümicem karasına akına,
Bir gün yollanırsam buraya; bir güneşe bir de aya bakarım.

Beğenmedim bu dünyanın malını;

Hayat yaşayanlarına olmak istediklerini vermez her zaman
Hele ki bu dünyaya gelenlerin ne şekilde gelme seçimi hiç yoktur…
Herkes şanssızdır bu dünyaya geldiklerinde,
En büyük şanssızlık da vaziyetin mağduru olmaktır…

Hayat canlıların yaşamından ibarettir,
Ezber bozansa insanların yaptıkları…
Herkes kendini bir şey sanır bu dünyada haklı yada haksız,
Kimi atıp tutar kimi hakketiğini yerde olamaz…
En acısı da insanların insana değer vermemesi…

“Bir gün toplasam bavulumu, Uzaklara açılan bir gemiyle Çığlık atan dalgaların sesinde Uzaklarda ıssız bir adaya gitsem… Düşünmesem denizleri, suları… Ve içinde yaşayanları… İnsanları ve diğer canlıları… Her şeyi bir kenara atsam olmaz mı! Ya da düş gibi rüyalarıma giren O güzelim anlar hayal bile edilmez… O yolculuklarda zaman bile geçilmez… Hani güneşin yokluğunda alçalan denizler, Gökteki yıldızların gündüzde parlaması… Serin bir rüzgarda derinlere dalıp gitsem Olmaz mı… Söyle! ... Uyandığımda ıssız bir adaya, Her yeri cennet köşesi bir adaya Dalıp gitseydim...” -“O masallarda kaldı; Issız ada, anılar… Yüreğinden bir gerçeği duyar da insan; İçinden, ta kalbinden… Cevap verir! Cevap ver, yüreğinin derinliklerine; Kalbinin sonsuza vurduğu yere… Sen de bir gün ağlarsın o ıssız adaya gitmek için, Yapamazsın… O senin içinde, ve sen onu yaşatmalısın… MAYIS 2002 SON DÜZENLEME: 23.08.2009 PAZAR (14:30-14:35)

Çok eski zamanlarda,
Karlıdağların zirvesinde bir adam yaşardı;
Buz adam!

Sıcak düşmanıydı,
En sevdiği hava ise tipiydi…

Çiçekler biter yerden;
Kimi karda açar ve KARDELEN olur,
Kimi bataklıkta açar ve NİLÜFER olur,
Kimi dere kenarında açar ve NERGİS olur,
Kimi kırlarda açar ve PAPATYA olur...

Anılar yüreğimde, hatırâlar beynimde,
Yine sensizlik koparıyor beni.
Ne güzel günlerdi bahara hayat açmak!
Ama sensizim; yıkıldım, yapayalnızım…

Dön artık çiçeğim seni özledim,

Günün birinde,
Sabahın ilk saatlerinde,
Bavulumu bile toplamadan
Çekip gideceğim buralardan…

Sokaklarda çöpçülerin ara sıra göründüğü,