duran yok
herkes koşturuyor
yusuf duran
seni sormadım şimdi
solduran olma dost
gruba girdi güneş
gerdeğe girercesine
kızardı bozardı
kan çanağına dönerken
dolduran olma dost
ateşi düştü sakindi
ikindi ısısı aşağı indi
kıyı koyuna sindi
ebe çocuk görüp sobelenirken
yolduran olma dost
sevgili ay ışığında
söylet uyut beni
dinliyorum seni
güneşte yok hani
olduran olma dost
ozan efenin en güzel düşü
yar kolunda üşüdükçe üşü
kırlangıçlar çığlığında dönüşü
kumruların acınıp ötüşü
bulduran olma dost
07:30 03.09.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 4.9.2009 00:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Efe](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/04/bulduran-olma-dost.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!