Buldum Sonunda

Buldum Sonunda

Ben bir toprak idim bir damla yaşla
Karıştım dünyaya geldim sonunda
Aktım coşkun coşkun bedensiz başla
Karıştım ummana daldım sonunda

Gezdim hayli zaman dolandım durdum
Düşündüm gezerken bir hayal kurdum
Yel ile sürüldüm olmadı yurdum
Dünyada mekânsız kaldım sonunda

Süzüldüm elekten ezildim çarkta
Irmak idim aktım küçücük arkta
Her neyim var ise buldum toprakta
Sarılıp yatınca güldüm sonunda

Dağ başına duman oldum kar oldum
Babamdan ezeli onda var oldum
Görünmez birine sadık yar oldum
Boş geldim mânâyla doldum sonunda

İHLASÎ’yim ersem yıkılmaz fendim
Yerde mi bittim ben arştan mı indim
Gördüğüm âleme şaşırdım kendim
Ben beni özümde buldum sonunda