Buldum Sende Kendimi Şiiri - Galip Uçar

Ben ben idim
Bir cihana sığmayan
Divane deli
Gördüm seni bir hal
Memleketimden oldum
Edildim yerimden
Ellerin memleket oldu bana
Tutundum saçlarının perçemine
Aman toplama saçlarını
Vatansız kalırım
Bahçende açan gülün yaprağına düştüm
Koparma ey gülüm dikenine vurulurum
Yüreğimin kırıkları kadardır bahçende güller
Benden başkası söylenmesin
Sussun cümle bülbüller
Ve ben sen olmuşum
Vatanım yurdum
Tenini bayrak bilmişim
Durulmuşum
Yıllarca uykusuzluğumdan sonra
Senin göğsünün sıcağında
Sızıp uyumuşum
Bana deli derlermiş
Ki desinler beli
Seni gördüğüm her an
Delirmezsem korksunlar
Işıkları kesilmiş unutulmuş bir şehirken
Gözlerine gözüm değmiş baş şehrin olmuşum
Ve kafeste bir kuş isem
Olsun ki umduğum yurdum göğüs kafesindir
Kanatlarım ne işe yarar
Ya tut beni kafesinde
Ya tut elimi kanadım ol
Gezelim aşk diyarlarını
Ben ki
Özgürlük gününü hayal eden bir köle
Kendi bedeni hapis
Anahtarım oldun kalbimde
Açtım kilitlerimi
Şimdi senle yürüdüğümüz yolda
İster dikenli ister çimenli
Durmaya ne hacet
Bak ufuklar güzel
Ve güneşli
Bazen batar yahut doğar
Ama aşk güneştir
Öylesi sarı
Öyle kırmızı
Mosmor şafaklı
Suyumsum
Nefesimsin
Vatanımsın en nihayetinde
Gözlerinin her dokunduğu zerre
Bana memleket