Bulduğumu Zannettim. Şiiri - Filiz Baskın

Oysa ben gözyaşlarımı saklardım
Kimse görmesin diye
Güçsüzlüğümü
Şimdiyse istemsiz döküyorum
Gözyaşlarımı
Dizlerimin üzerine
Ağlıyorum…
Beklemekten korkuyor bu yüreğim
Ben kendimin derdindeyim
Karmaşıklıklar içinde kaybolmuş yar
Ben bulduğumu zannettim seni
Sende aynı duygular içinde
Kazandığını zannettin beni
Biz birbirimizin olduk zannettik
Zannetmelerle geçti küçük zamanlar
Bahçemizde güllerimiz soldu.
Yaralarımız kabuk bağladı.
Ağlıyorum
Ağlamak istemesem de
Silmekten acizim gözyaşlarımı
Gidebilsem bir kuşun kanadında ona
Ulaşabilsem ulaşılmazlarına
Günahına girebilsem
Gözyaşlarımı dindirebilsem
Her zaman beklerken gelecek diye
Geceleri deliyorum sabahlara sığınırken
Mana, manasızlığa karıştı
Ben şirin miyim, Leyla mı?
Ferhat’ım, mecnunum hani nerde
Binlerce binlerce uzaklıkta düşlerinde miyim?
İçimdeki ateş alev alev yansa da toprak örttüm üzerine
Kapandı.
Kıvılcımları bile acıtmıyor artık canımı.
Gelir mi diye düşünse de beklese de yüreğim
Artık beklemiyor gözlerim…