Bülbülünüm Senin! Şiiri - Mehmet Hilmi ...

Ben bir gezgin, dervişim
Sense açan yaz gülüsün
Bir yerden geçerken..
Rastladığım bir bahçeden
Bir gül kokusu aldım
O ne koku aman Allah’ım
Bir nefesinle sar-hoşum!
Âlem-i Dünyada, ne olmuşum?
Bu koku nerden diyerek baktım
Bir oyana bir buyana sarsıldım
Gönül dedi ki bana; Eyy! ..dervişim!
Rahat ol nedir senin bu işin?
Dikil şöyle, hele al bir nefesin
Ve dikkat eyle kokuya işte o senin..
Beynine giren hoş koku gelen yerin
İşte, orada bir gül var ona yönelesin!
Hıı..dedim bir nefes içime aldım
Ona doğru yüzümü döndüm..
Yürüdüm sanki bir ömür yürüdüm..
Birde ne buldum Allah’ım bir gülüm!
O ne güzellik, zerafet ve renklerin..
Hele yaydığın o koku ile esintin..
Sen, anlatılamayacak kadar güzelsin!
Bana karşı sanki bir bakış vermişsin
Beni cezbe dip öldüreceksin!
Çok hassas bir inceliğin var senin
Dokunulması güç bir güzel tenin
Ben ne yapayım, nasıl dokunayım?
Yaklaşıp şöyle sana yakın..
Defalarca koklayıp dursam!
Sen bana bir nefes veren hayatsın!
Yavaşça eğildim yanı başına senin
Ben içmesem de olur dedim sen içesin!
Mataramdaki suyu dibine döktüm!
O tepemizdeki yazın güneşi benim..
Beynime vurmuş, kaynıyor beynim
Birde sana olan ilgi ile o sevgim
Orada beni düşürüverdi anlamadım
Ne kadar ve sonrası ne zaman..
Kendime geldiğimi bilemiyorum
Birde ne göreyim ben kendim
Dalında öten bülbülünüm senin!

Alem-i Sır