Selam verdim ben bir güle
Gül ümit verdi bülbüle
Bülbülün gönlünde çile
Şakıyor ağlaya güle
Gül maya çaldı bu göle
Hevesleri döndü çöle
Aşk ‘ın narı, tabi güle
Yakıyor ağlaya güle
Sözü yok lale sümbüle
Arzu hali geldi dile
Bir ömür meftun o güle
Bakıyor ağlaya güle
Gül bülbüle al bağladı
Bülbül ciğerler dağladı
Gözü sel oldu çağladı
Akıyor ağlaya güle
Dikene battı sinesi
Yandı yıkıldı hanesi
Göğsüne aşk nişanesi
Takıyor ağlaya güle
Uydu gönül niyazına
Erdi vuslatın hazına
Talibi ‘de namazına
Kalkıyor ağlaya güle
Kayıt Tarihi : 21.8.2007 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vuslat:Hasretle birbirine karışmak, iç içe geçmek, kavuşmaktan başka hiçbir şeyin öneminin kalmadığı bir kavuşma. Tabi: Tüm varlığı ile teslim olmak, ram olmak, sözünden çıkmamak Meftun: Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş. Gül ile bülbül: Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin, Kerem ile Aslı vs. vs. gibi ilahi aşkın hikaye kahramanlarındandır. Tasavvuf erenleri yazmıştır bu hikayeleri; ve bu hikayelerin içerisinde tevhid makamlarını ustaca işlemişler, yaşadıkları devirde halka sunmuşlardır. Hikayeler o kadar beğenilmiştir ki günümüze kadar aslına uygun olarak gelebilmiştir. Gül ile bülbül ilişkisi aşık ve maşuk ilişkisidir. Bülbül aşıktır gül ise maşuk. Tasavvufta gül ilmin zuhura geldiği görüntü mahalidir (İnsan-ı Kamil ‘dir) Bülbül ise yitik malın sahibidir (ilme talip olan saliktir) , zikir salikidir dilinde namesi gülün karşısında şakıyıp durur. Gül bülbülün samimi ve içten namelerine kayıtsız kalamaz ve gonca iken açmaya başlar. Açıldıkça kokusu hissedilir, duyulan bu koku Rahmanın kokusudur, bu koku duyulduğunda bülbül kendinden geçmiştir ve gülün açık halini göremez………….Varlığını teslim etmiştir Çok sevdiğim bu konuyu biraz açmak istedim. Saygılar dostlarım
..
Şakı bülbül kasideyi
Hisseyab et asudeyi
Yar,elinde bal badeyi
İmtisal'en saz eylesen.
bülbüle söylenmeyen ne var ki?
..
Kutluyorum bu enfes tasavvufi şiirinizi.
Tam puan benden. Saygımla
TÜM YORUMLAR (54)