Bülbülün Uyarması

Yakamozlu deniz kıyısında
Perilerin oturduğu bir yalı vardı
Hakiki ya mecazi bahçesi cennet
Göllerinde nergis açardı
Sardunya, açelya, şakayık
Akasya, menekşe, zambak
Envai çeşit gül çiçek...
Her yana ıtırlar saçardı

Tanrı bir günlük bilinç verdi her birine
Düştüler suretlerinin derdine
Kendilerinden bildiler hüsnü
Oldular kuyruğuna âşık tavus!
Unuttular güneşteki efsunu
Tanrı gizleyince ışığı
Değişti her birinin bakışı
Göstermeyince aynalar
Yükseldi bahçeden vaveylalar

Bir bülbül vardı dalın ermişi
Bahçenin bilge dervişi
Zikri fikri olmuştu ebedi
Ben yoğum, ‘sen varsın sen’ ey bedi
Hallerine bakıp ah eyledi
Sırlarından ince bir şey söyledi:

Nakkaş-ı Ezel gergefinde nakışız
Rahman’ın basarında bir bakışız!
Güneşsiz gecedir suretiniz
Güneşli gözdür sîretiniz!

Olayın şahidi periler
Gördüklerini dediler:
Dalda bir ışık peyda oldu
Bülbülün yerine bir ışık doldu