misafirlik ömrün, ne diye yük edinirsin
çıkar üstündeki kirli şehir elbisesini
sen basmalar içinde de güzelsin...
bülbülün sesi kısılmış, gül duymaz nafile!
kandilin ha söndü ha sönecek
bu sağır sessizliğin...taşıyıcı olmuş sessiz gemiye...
yol uzun, sırtımda yaşanmışın çilesi
ağır aksak yürüyüşlerden, dermansız dizlerim
savaşçı miğferini çıkartıp
barış çubuğu yakmak neden zor...anlayamadım! ...
nasıl arzu eder misafir ömrüm, yalansız gülümsemeyi
kapılar kapalı, kilitlenmiş hepsi
anahtarı bulunan insan, barış güvercinlerine teslim etmedi mi! ...
tepemden hala duman çıkıyor
içimde, duyguların pervasızlığı bitmedi
ne de rüzgarın saçlarımla oynaşması...
uyumak istiyorum, uyanmak olmasın bu sefer
her uyanışımda yaralı cümleler doluyor sayfama...ağlıyorum neden!
zehirli sarmaşıklar sardı dört bir yanımı
kabuğum çatladı, içimdeki hayvan öldü mü ne!
sonu izleyin diye bir çığlık yükseliyor içerde
misafir olduğunu unutan ben, sana neler oluyor
ne kaldı arkanda kısa yaşam öykünü
hiç değilse aşkla tamamla...!
09/09/2005-19:30
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 30.8.2006 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
misafir olduğunu unutan ben, sana neler oluyor
ne kaldı arkanda kısa yaşam öykünü
hiç değilse aşkla tamamla...!..............aşk bir sistir gülüm bir anda çıkar karşına ve göz gözü görmez aşkın sisinden....o siste bulduğunda aradığını güneş açtığında sis kaybolacak aşk bulup kavuşamamaktır.......tamamlanırsa öykün aşkla işte ozaman tam biter öykün.....harikasın sevgimle
TÜM YORUMLAR (1)