Bülbülün Ölümü Şiiri - Enver Özçağlayan

Nedir ah-ü zârın, saklama bülbül,
Yeni baharların müjdesi geldi.
Açmakta laleler, nice nice gül,
Âleme yaşamak hevesi geldi.

Sen de tat mevsimi, şen kırlara koş,
Goncaları kokla, güllerle eğleş.
Dağları dolaşıp, derelerle coş,
Zamanın geçmeden bul kendine eş.

Gençlik elden gider, bahar tez geçer,
Kuru yaprak kalmaz birgün elinde.
Kış düşer kapına, bırakır nâçar,
Yuvalar bozulur her kış yelinde.

Şakı da dallarda goncalar açsın,
Kızıl gül anlasın senin derdinden.
Yandığın kokuyu âleme saçsın,
Artık ah çekmesin kimse derinden.

Devran yine geçti, duyulmadı ses,
Doruklar eridi, dere çağlıyor.
Kutlu bir zamanda kesildi nefes,
Bak! Ardından nice güller ağlıyor;
Bülbülün gidişi yürek dağlıyor...