Bülbülün Hüz-nü Aşkı Şiiri - Müslim Avcı ...

GÜL! .
Rengi al.
Sevgi sembolü
Hissedilen duygu
Dillendirir bülbülü! ..

Gül! .
Hayat boyu gül
Neşe kaynağı
Aşkın durağı
Her bakış hisli
Gözde o aşkın dili! ..

Biri gülünce
İçler kıpırdar.
Bakışlar birleşince
Akar duygular! .
Bir duraksama
Ruhlarda neşe
Güzelleşir yüzler
Gözlerde neşe! .

Gül!
Bülbül aşkın hastası
Dermanı senin yanın
Damarından akan kan
Duruyor sensiz anda.
Seni görünce yüzü
Vücuda geliyor can.
Ver gönlünü! , birleştir
Gülsün o mahmur yüzü.
Seni biliyor canan! ..

Hep cefayla ötmesin
Şevkle neşeyle coşsun
Fersiz olan gözleri
Parlasın ışık dolsun

Ulvi aşkı uğruna
Diyarını terk etti
Senin güzel rengine
Aldanıp rücu etti

Gül!
Güldür garip bülbülü
Yeter çektiği çile
Kalbi konuşabilse
Düşerdin dilden dile

Ne buldu gülde bülbül
Cazibesi ne idi? .
Al duvaklar giyinmiş
Hayali gelinmiydi! .
Bir seraptamı bülbül
Etrafında pervane
Aşk badesi mi içti
Bu göz pınarları ne! .

Döne döne yoruldun
Bırak vazgeç sevdandan
Yeter! verdin kalbini
O gelmedi arkandan.
Senin bu feryatların
Onu hislendirmezse
Neye yarar kara aşk
Acını dindirmezse! .

Sen acılar çekerken
O kıvrak raks ediyor
Çektiğin acılarla
Sanki dalga geçiyor! .

Ey! hüzünle dolan
Bağrı yanmış o bülbül
Figanının sonu
Gelmeli artık
Karşılıksız sevgiler
Bir ölüm çukurudur.
Yoruldun düşüyorsun
Veda et bu kör aşka
Bu sana göre değil
Sen kendini yiyorsun
Bırak artık,
O kendini beğenmiş
Gülün al al renkeri
Bir gün sararsın solsun
Sana ihanetinin
Acısıyla yoğrulsun! ..
Ebedi kalan aşkın
İçinde küllenmeli
Gülün ihanetini,
Herkes böyle bilmeli! ..
29/04/1981 ytöo küt12.34
04/12/2000 gantep23.03