Bülbülün Güle Aşkı Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Bülbülün Güle Aşkı

Masumiyet sembolü,güzelliğin adı gül,
Bülbülse güle aşık,konar dalında sesler,
Karşılık vermese de duyar her feryadı gül,
Bülbül güle su olur, onu kanıyla besler

Bülbül aslen hüzündür, damla damla yaş demek,
Bazen gülün uğruna feda olan baş demek,
Ömrü ümitle geçer ağlamaz kaderine,
Vuslatın hasretiyle güle can, yoldaş demek.

Yar eğer bir çiçekse al gül gibi kokmalı,
Çiçeğe meftun olan durmadan şakımalı,
Maşukların tutkusu yürekleri dağlarken,
Bakışan gözleriyle kıvılcımlar çakmalı,

Bülbül güle konamaz gülün vardır dikeni,
Görmeden de yapamaz, açar hasret yelkeni,
Gül, hiç gitme dese de saramaz bülbülünü,
Vuslat hep yarım kalır, tüter vahdet yangını.

Bülbül güle gül diyor, gül bülbüle kal diyor,
Biri aşkla öt diyor, biri kokun sal diyor,
Sevgi aşka dönüşür bütünleşir ruhları,
Biri emret yar diyor, biri canım al diyor.

Sıradan bir kuş idim kokun aldım zar oldum,
Dikeninle al oldum, aşkın ile har oldum,
Kokun kokumdan gelir, rengin ise kanımdan,
Sana yar oldum derken ben kendime yar oldum.

Mustafa Hoşoğlu
23.02.2010