Bülbülün elçiliği Şiiri - Mehmet Çiftci

Bülbül gel bana bir iyilik eyle,
Hislerimi gidip canana söyle,
De ki: bu iftirak canıma yetti.
Sen uzak diyarda yaşarken böyle.

Hasret kavurdu da karardı günü,
Kendi diyemiyor ne olduğunu,
Yanık yanık her gün bir şeyler söyler,
Ezildi, dürüldü, büküldü boynu.

Gece gündüz dilinde daim ismin,
Yemeden kesildi hayata küskün,
Derdine bir çare bulamıyor o,
Kıvranır çaresiz bitkin ve üzgün.

Ah bir anlasaydın ne çektiğini,
Mecnun gibi boynunu büktüğünü,
Açıp ellerini yalvarıyor da,
Gizliyor derdini ne çektiğini.

Vuruyor başını kör duvarlara,
Gece gündüz durmaz bakar yollara,
Perişan halini görseydin onun,
Sen de üzülürdün bu olanlara.

Ben elçiyim arz eyledim bir hali,
Onun için geldim bu kadar yolu.
Anlattığım gördüğümün yarısı.
Kâfi gelmiyor ki bir kuşun dili.