Gülleri gezerken bülbül,
Baktı, bir sürü gonca gül.
Birine kondu uçarken,
Ötmeye başladı erken.
Ötmeyince açmaz sandı,
Hem öttü, hem içi yandı.
Göz goncada; öttü, öttü,
Yorulunca, uçup gitti.
Geri geldi dinlenince,
Kondu goncayı görünce.
Ya açtığını görecek,
Ya da öterek ölecek.
Bitkin düştü, biraz daldı,
Uyanınca şaştı kaldı.
Gonca çoktan açılmıştı,
Bülbül gene kaçırmıştı.
Her seferde böyle olur,
Bülbüle yorgunluk kalır.
Goncaların açışını,
Hiçbir bülbül görmemiştir.
Demem o ki, hiçbir bülbül,
Muradına ermemiştir.
Yazılış: 01.02.2018
Abdullah HaktankaçmazKayıt Tarihi : 1.2.2018 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!