Şafakların ışıkları çatlatsa da zırhını goncanın
Günün her doğuşu bülbül için hüzünlü bir yeni gündür
Hükmü olmaz gonca gibi içinde canı saklayan canın
Şu pişmanlıkla çıkan feryatları dinleyeni üzgündür.
Rüyasında görür goncasının sevdayla açıldığını
Bir edalı taze gelin gibi dökülüp saçıldığını
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta