Bülbülüm Şiiri - Yusuf Girgin

Bülbülüm
bir bülbül öterken gül bahçesinde
seni hatırlatır bana bakışlarını
her söylediği nağmelerde
senin sesini getirir bana özlemle
akıttığı göz yaşlarında sen varsın
gül inliyor.. bülbül ağlıyor
kalbimin en derin köşesinde
ıssız çalılıklara saklanmış sevgili
sevgi ise terketmiş bu deli kalbi
bir bülbül ötüyor gül bahçesinde
dinleyenler bülbül delirmiş diyor
nedendir bu çağrışlar bağrışlar
nağmeler donmuş buz kalıbı gibi
bir çöl sıcağında erimeyi bekliyor
taş olan gülün kalbi
eritilmeyi yanmayı bekliyor
bilmiyorlar ikiside aşkta vuslat yok
bu aşkın vuslatı ölümünedir
bülbülün aşkı ise hayat boyu çiledir
bir bülbül öterken gül bahçesinde
bana seni hatırlatıyor
ben anka değilim ama bülbülün olabilirim
sen ki bu bülbülü yakan
gül olabilirmisin
bir bülbül öter gül bahçesinde
bana seni hatırlatır nağmelerinde
ve her zikrinde ikimizede
ölüm var yolcusunuz ikinizde

y.g. / 12 / aralık / 2005