Ben derdimi açsam gülşene bağa
Bülbüller zar eder gül ağlar bana
Başım benzer karlı dumanlı dağa
Bülbüller nar eder kül ağlar bana
Çektiğim cefayı çekmesin alem
Yazayım derdimi yazar mı kalem
Yüreğim kan ağlar ben nasıl gülem
Bülbüller ar eder sel ağlar bana
Gözden yad edeli muhannet yari
Gel merhamet eyle gönül sen bari
Gönül hanem sanki bak yangın yeri
Bülbüller sır eder el ağlar bana
Ey muhannet elbet kınar el seni
Ne hallere saldın hain sen beni
Benim olacaktın sen benim hani
Bülbüller yar eder dil ağlar bana
Herkesin ettiği yanına kalmaz
Bakarsın hiç kimse namazın kılmaz
Namert sofrasında kuş sütü olmaz
Bülbüller dar eder çöl ağlar bana
Bir gün koklamadım gonca gülümü
Doğrulamam kırdın benim belimi
Kime arz edeyim mükül halimi
Bülbüller har eder kul ağlar bana
Dert ehlini derdim yakar yandırır
Her çiçeğe konmaz seni kandırır
Virane gönüller beni andırır
Bülbüller bir eder yel ağlar bana
Yıldırımım sözün cana kar eder
Bu cihanı bazen başa dar eder
Bir gül için bülbül zar eder
Bülbüller tur eder yol ağlar bana
GÖNLÜMDE Kİ AŞKIN İSMİ SENSİN YAR...
Ozan Lütfü YıldırımKayıt Tarihi : 13.5.2015 19:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!