Bülbüller De Ağlar Şiiri - Baki Ortak

Geceye sığamayan bir sızı olur adın,
Göğsümde yarım kalmış bir nefes gibi titrer.
Her sabahın serinliğinde
Senin dokunmadığın bir rüzgâr bile eksik gelir bana.
Bir gülün soluşu kadar sessiz,
Bir yangının köz tutuşu kadar içli
Bir sevda büyür içimde,
Senden habersiz…

Senin adını fısıldar
Her sabahın çiy tanesi,
Her akşamın solgun ışığı.
Yüreğime gizlediğim sırlar
Birer birer dökülür toprağa,
Kök salmak isteyen bir çığlık gibi
Derinlere iner sevdam.

Sen gelmedikçe
Her yol kendi gölgesine daralır,
Her kapı kendi kilidine küser.
Ben ise seni beklemenin
Bin türlüsünü öğrendim:
Sessizliği bir mendil gibi katladım,
Acıyı bir bohça gibi omzumda taşıdım,
Bir vakit olur gelirsin diye
Her gece yüreğimin eşiğini süpürdüm.

Biliyor musun?
Sevmek bazen bir suru yıkmaktır
Kendi üstüne;
Bazen bir yangını içinden geçirip
Kül olmadan yürümektir.
Bazen konuşmadan anlatıp
Anlaşılmayı beklemektir.
Ama en çok da
Birini unutmayı bilmeden
Ona sadık kalmaktır.

Gecenin ta içinden
Bir türkü yükselir gibi olur,
Kırık bir heves tutuşur;
Bir rüzgâr iner saçlarımızın zamanına,
Bir bulut dolar gözlerimize.
Ve anlarız…
Bülbüller de ağlar.
Çünkü sevda,
Ağlarken konuşmayı en iyi bilen dildir.

Sen varsın diye büyüdü bu yangın,
Sen yoksun diye alevi hiç sönmedi.
Bir gün gelir de geri dönersen
Küsme sakın bu harabeye;
Bu yıkıntının altında
En sağlam duran şey
Hâlâ sana bakan gözlerimdir.

Ve şimdi…
Sana son bir mısra daha bırakıyorum:
Ya dön gel yüreğimin kapısına,
Ya da adımı bir sevdanın unutulan taşına yaz;
Ben yine seni sevmekten geri durmam.

…Ve unutma:
Bu sözler,
Bu ateş,
Bu geceye sığmayan hasret
Benim değil yalnız…
Kul Ortak
diye atan bir yüreğin
alnına mühürlüdür.

KUL ORTAK