Bülbül öter gül aşkına. Şiiri - Cevat Sevil

Bülbülüm her zaman fiğanda
Can ateşte kalb gümanda
Seherde bağu bostanda
Bülbül öter gül aşkına.

Gül için eyler fiğanı
Kıymet vermez bağ bostanı
Aşıktır gülü reyhanı
Derviş ağlar pir aşkına.

Yoktur bu derdime çare
Aşık bilmez leylu narı
Her zaman fiğanu zarı
Hu çeker aşki didarı.

Gece gündüz eyler fiğan
Düşmüş derdi bı derman
Canı dosta etmiş hayran
Salik ağlar pir aşkına.

Yoktur bu derdin lokmanı
Her zaman ahu amanı
Bilmez hekimu lokmanı
Gece gündüz nur aşkına.

Nuri muntezem görmüştür
Karşında hayal kurmuştur
Dinle imanla tapmıştır
Aşkından candan bezmiştir.

Nuri müntezem sevmiştir
Maldan hem candan bezmiştir
Aşk boyasına boyanmıştır
Dünyada geri kalmıştır.

Dünyada olmuş serseri
Aşık olmuş o dilberi
Nedametten gelmiş beri
Candan sevmiş o dilberi.

Dostunu kimseye söylemez
Lokman tabib derdini bilmez
Barbati ağlar yüzü gülmez
Kimse hiç derdinden bilmez.

Dillere olmuş destane
Dost aşkından tüm hastane
Bazı zaman süyler pestane
Hiç kimse derdinden bilmez.

Cihanda yoktur misali
Dosttur kalbinin hayali
Meyil vermez mülkü malı
Hiç kimse derdinden bilmez.

Her zaman ahu amanı
Dostan gayri yok gümanı
Dost etmiş dinu imanı
Hiç kimse lügatın bilmez.

Dostan aşk şarabı sunmuş
Canı dosta feda kılmış
Yaş yerine kanı dökmüş
Hiç kimse zarını bilmez.

Dost elinden camı içmiş
Aşkından hem şarhoş olmuş
Bülbül gibi fiğan etmiş
Hiç kimse fiğanını bilmez.

Gönülden olmuş serseri
Candan sevmiş o dilberi
Ali’den içmiş kevseri
Girmiş meydanı haydari.