Bir geceydi ay semada raks ederken bi-fütur
Ağır aksak yola çıkdım kalıp zinde kalp mesrur
Hep tabiat uyumuş du yaprak bile pür sükut
O güneşde çağıldaşan dere nasıl da meskut
Sanki her şey benim gibi bir hiçliğe gömülmüş
Maddelikten soyunarak bir manaya bürünmüş
Bu öyle bir gömülüş ki garik olurcasına
Derd'i cihan illetine şifa bulurcasına
Hem yürüdüm hem kokladım bu iksiri elemi
Ben o gece pek değişik buldum yalan alemi
Yaklaşırken fecirin o sehhar beyaz ışığı
Feryad etti bir andelib buldu sandım aşiği
Yürüdüm o taraflara vuslat demi görmeye
Sevdalıların zemini toprağa yüz sürmeye
Heyhat bülbül gönlüm gibi boşa avaz eyledi
Lisan ı hal ile bilmem güle neler söyledi
Anlamadım gerçi ayan fakat tahayyül ettim
Onun na murad halini ben kendime benzettim
Nasıl melul mahzun olmuş boynu düşmüştü yana
Ağlayarak şakıması dert ortağıydı ona
Dedim FERİD efkarlanma sen bu naçar haline
Şu alemde tek değilsin düşen hicran seline
Kah ağlayıp kah ı gülüp günün tamam olacak
Bakmaya kıyamadığın o gül elde solacak
Bu değişmez hükm i ezel sevip de doyan var mı
Sen bülbüle sırdaş oldun seni hiç duyan var mı
26.07.1958 Z.Burnu / İst.
Ferid İlhanKayıt Tarihi : 12.6.2006 16:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bülbül ile gülün hikayesi..Bülbül fecr'e kadar gülün dalında şakır goncanın açılmasını beklermiş.tan yeri ağarırken bir an uyuklarmış Bir de gözünü açarmış ki gonca açılmış..Bu hasret bu aşk yüz yıllardan beri sürer gidermiş.Ben de çaresizliğimi bu hikaye ye benzetmiştim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!