Bülbül gülden ayrı Şiiri - Dağlar Özügüç

Yokluk varlıktan üstündür
Hele bir çek de görürsün
İnancını da sınamış olursun
Yokluk insanı cesur yapar
Sevdanın arkasından gitmeyi
Sevip bu uğurda cefa çekmeyi
Tereddütsüz alır kabul eder
Çünkü sevmek lafta değil
Kudretini merhametten alan kalptedir
O seven kalpte cesur olmalıdır

O bal gibi biliyor her şeyi
Önemi yok artık ayrılığın
Bülbülde gülden ayrı
Hangi dalda bir bülbülü görsen
Sevdalı gözler hep gülü arar
Özlediğin yare kavuşmak mı
Bırak oda mahşere kalsın
Yüce yaradan böyle istemiş
Boyun büküp kabulleneceksin
Başka ne yapacaksın
Bozamazsın atamazsın
Kaçmak istersen kaçamazsın

Bu saatten sonra yokluğun için
Kaygılanmam işe yarar mı bilmem
Ayrıca sevdaya dair ne kaldı ki
Bu ortada kalan çile kimin ?
Umudun yıldığı yerde
Son çare mucizelere kalır
Tükendi yolunda bu ömür
Bazen yaptıklarımın doğru olduğunu umarak
Bazen de yanlışlarımı doğru sanarak
Ama hayat akıp giden bir hatıradır
Beni unutma
Hatıralar umuttan evladır