Bülbül Şiiri - Nurefşan Karakaş

Bülbülüm naz makamında,
Feryad ü figan ediyor.
Kusva gibi, Kıtmir gibi,
“Ahh bir cennete girsem” diyor.

Bülbülüm ten kafesinde,
Her sabah Rabb’i zikrediyor.
Masiva da her daim onu,
Güle hasret zannediyor.

Gül yetmez ki bülbüle,
Aşık olmuş bir kere gülün Sahibine,
Sarmış sevgiyi gönlün teline,
Durdurak bilmeden özlem şakıyor.

Bülbülüm sen ağla!
Biz gülüyoruz ne fayda!
Dert bizde, tasa bizde,
Bari bizim yerimize de ağla!