**Bülbül** Şiiri - Ömer Temel

Güllerin hepsi yandı çalıya ötüyorsun,
Gözün görmüyor belki his demi etmiyorsun.
Sabahın seherinde bir garip yalnızlık var,
Ezanı duymadın mı Hayyalelde felah var.
Ümidini yutmuşsun içindemi bakmazsın,
İfrazınla atmazsan felahda son duraksın.
Bugün dersane günü defderlerini topla,
Bir kalem yeter inan bu kez doğru hesapla.
Üç miskal maziden al üçyüz küsür atiden,
Hepsini güne ekle dönme kavli katiden.
Son muhalde ki nefer acıdan tınmazmısın,
Bütün dünya doluyken kof tan utanmazmısın?
Söz verdin biliyorsun kalu bela kentinde,
Kulluk yalnız Rahman’a küçük dünya semtinde.
Sen melek değilsin ki günah işlemeyesin,
En büyük günah bilki düştüğün melun yes in.
Haram yeme hak alma hele Hakka şer atma,
Af O’nun karar O’nun sen tövbeni unutma.
Çıkar gitsin aradan ne kadar ruhban varsa,
La İlahe İllallah iman denilen parsa.
Menfaate binaen Allah’ı kullananlar,
Bilki imana dair cambaz ca sallananlar,
İslam bütün cihana yeter cümle mümine,
Haşa, Allah muhtaçmı birkaç soyka miskine?

Ey sesi güzel bülbül gül bitti de tohum var,
Yeniden serp toprağa bak ne goncalar yağar.
Yeterki mahsülünü elletme vefasıza,
Çalışıp didinipte çaldırma bir soysuza.
Doğru yol tek bir tane haritası Kur’anda,
Şaşırırsan elin aç sor O büyük Gufran’a.
Buğün davransan inan menzil birgün kısalır,
Gayesi çıkar olan hak balonu fısalır.
Yol O’nun Burak O’nun,ömre son durak O’nun,
Geceden korkma sakın seherde şafak O’nun

02.07.2008